فیلم طلوع دوباره(Love Comes Softly)(یا به ترجمه تحت اللفظی انگلیسی:عشق به نرمی می آید) محصول سال2003 آمریکا،به کارگردانی مایکل لندن
داستان فیلم درباره زنی به نام«مارتی کلاریج» است که در بین ره سفر به غرب در سال1800 میلادی، متوجه می شود همسرش «آرون کلاریج» از دنیا رفته و او بیوه شده است. در همین حین با مردی به نام«کلارک دیویس» برخورد می کند که او نیز همسرش را از دست داده و با دخترش«میسی» زندگی می کند. یک مرد مومن مسیحی که برای هر زنی شاید جذاب نباشد؛ هرچند صورت جذابی دارد اما شاید روش زندگی که برای خود انتخاب کرده،که در دل جنگل زندگی می کند و یک فرد کاملا سنتی و خانواده دوست و مهربان است اما به معتقدات مسیحی خودش بسیار پایبند است و خدا نقش پررنگی در زندگی او دارد. این فیلم امتیاز 7.5 از 10 را در سایت IMDb کسب کرده است که نمره ی خوبی ست.
مارتی به خانه کلارک می رود؛ وجود یک نامادری برای هرکسی ناخوشایند است چه برسد به میسی دخترکوچولویی که خیلی مغرور و مستقل بزرگ شده و زبان تندی هم دارد. مارتی خیلی زن خانه داری نیست و از مزرعه داری هم چیزی بلد نیست؛ این از چشمان تیزبین «میسی» که همیشه به او گفته که«من به مادر احتیاج ندارم،چرا اینجا میمونی؟» دور نمی ماند و هربار به او گوشزد می کند که«تا به این سن چه یاد گرفته ای»! مارتی علاقه ای هم به کلارک ندارد فقط برای کمک قبول کرد با او همراه شود حالا هر روز طعنه های میسی هم به آن اضافه شده؛ او تصمیم می گیرد برود اما کلارک که فرد آرام و متینی است به او دلداری می دهد که مطمئنم تو می توانی روش برقراری ارتباط با میسی را پیدا کنی! همیشه از فیلم هایی که به جای حرف زدن دائمی بازیگران از اتفاقات برای سخن گفتن با بیننده استفاده می کنند لذت میبرم چرا که به قول استوارت جفریز"در عصر زیاده
[ادامه...]

تحلیل و نقد فیلم اخراجی ها(2)؛ به کارگردانی مسعود ده نمکی
این فیلم همانند کارگردانش یک فیلم حکومتی و شاید بهتر باشد بگویم یک"مانیفست حکومتی" است! این روزها هم که "حکومتی"بودن افتخار شده و دوستان با کمال وقاحت در جشنواره ها،فریاد حکومتی بودنشان را با لبخندی ملیح تحویل جمعیت می دهند چنان لکاته ای که آنقدر به قبح تن داده که قباحت را پاک از یاد برده است!
موضوع اصلی فیلم درباره ی یک هواپیماربایی حین جنگ ایران و عراق است؛ در هواپیما وقتی مردک هواپیماربا به روی جمعیت مسافر اسلحه می کشد؛دختر نامزد او خطاب به او می گوید"قرار نبود روی مردم اسلحه بکشیم،اینها که اسلحه ندارن!" و او در پاسخ می گوید:"من ایدئولوژیم برام از همه چی مهم تره!" این جمله یکی از مهم ترین جملات کل این مانیفست سیاسی حکومتی یا به زبان دیگر"فیلم سینمایی" است که البته خود این سینما نیز تماما حکومتی ست. این جمله اما همین جا تمام نمی شود وقتی در اواخر فیلم این دختر پی می برد که این پسر او را فریب داده و او نیز می گوید چاره ای نداشته جز این؛ میخواهد بگوید تمام ایدئولوژی های دیگر بجز آنچه ما(یعنی حکومت) می پسندیم و تمام افرادی که معتقدند بهشان؛ همگی دروغند و دروغگو! چرا؟ چون وطن فروشند؛ اما این وطن فروشی بیش از آنکه یک واقعه عینی باشد یک توهم و یک برچسب است، برچسب زنی کاری ست که همیشه در تاریخ این حکومت بوده؛ و دقیقا با همین حربه سعی در بیرون انداختن و عمدتا رادیکال ساختن مخالفان و معتقدان به ایدئولوژی های دیگر بوده اند؛ مثالش هم چپ ها که دهه شصت کشته شدند،لیبرال ها که هر روز فحش و لعن نفرین توسط تریبون های حکومتی(نماز جمعه و تلویزیون و...) نصیبشان می شود و حتی مسلمان هایی که دیگرگونه می اندیشند و اسلام را آنگونه که حکومت و حکومتی ها میخواهند فهم نمی کند ن
[ادامه...]