جام جمی و جهان نمایی ای عشق!

آراســته بـا نــام خــدایی ای عشق!

هـر بــرگ طلایت آفتــابی از شـوق

آغـاز تمــام هفتــه هــایی ای عشق!

خــرامــان رقــص آواز آفــریده

نگـــارســــتانی از راز آفــــریده

دل از من برده با زیبایی محض

خــدایی که تو را نـــاز آفــریـده

بـــاران زده و چکـــاوکی می خواند

با شـوق، بنفشــــه زلــف می افشاند

کافیست که خاک عشق، لب تر بکند

دستـــان بهــــار، سبــــزه می رویاند

هــوای شعـــر نـــاب چشمهایت

پر از رویــای خـواب چشمهایت

زدی پلکـی بهم با خنـده ای نـاز

شدم مست از شراب چشمهایت

به رقص آورده ای جان را و تن را

چـه زیبــا کــرده ای دنیــای من را

تو بی همتـــاترین مـــاه جهــــانی

که یــادم داده ای عاشــق شدن را

مرا تو راحت جانی و من تو را نــگران
گناهِ کیست که من با توام، تو با دگران

اگر بهشت را بهایش تورانداشتن است
جهنم است بهشتی که نیستی تو درآن

به‌جست‌وجوی‌تودرچشم‌خلق‌خیره‌شدم
غریبـــــه اند برایم تمــــام رهـــــگذران

نهان چگونه نگه دارمت ز چشم رقیب
چقدر راهــزن اینجاست بین همسفران

عجب ز عشق که هر کس حکایتی دارد
از این گدازهٔ آتشفـــــشانِ در فــــَــوران

خموش باش که با دیگران نمی گویند
رموز تجـــــربۀ وحی را پیــــــــامبران

گفتم دل و دین بر سر کارت کردم
هر چیز که داشتم نثارت کردم

گفتا تو که باشی که کنی یا نکنی
آن من بودم که بیقرارت کردم ‌
‌

به رویم باز کن میخانه‌ی چشمی که بستی را
ز رندی مثل من، پنهان نباید کرد مستی را

به یاد ساقی میخانه ام ، شراب شراب
مپرس حال دلم را که شد خراب خراب

به آنچه دیده ام از خلق اعتمادی نیست
که می زنند در این شهر بر نقاب نقاب

ز دین فروشی اهل ریا نفهمیدیم
کجا گناه است و کی ثواب ثواب

به بارگاه امیری دخیل باید بست
که می دهد به سوالات بی جواب جواب

عجیب نیست که در شرح سطری از سخنش
بیاورند رسولان بی کتاب کتاب

در وفاداری ندیدم هیچ‌کس را مثل تو
ای غم از حال دلم یک لحظه غافل نیستی