بنازم ببرهای مازنی را
همان شیر بچه های حیدری را
اسدی,دادمهر و کابلی ها
حاجی زاده,علی یه جمشیدی را
یدالله قنبری و سید طاهر
بریری و رجایی,مشتاقی را
علی عابدینی آن شیر بیشه
شهید حق محمد بلباسی را
کمالی را نگفتم باز گویم
بنازم ببرهای مازنی را
همه جان بر کف و عشق شهادت
به دل سودای مولاشان علی را
اشارت گر کند مولا و قائد
به خاک و خون کشد هر داعشی را
بترس ای خصم دون از ببر بیشه
چو غرش میکند ذکر علی را
که گر سربند یازهراست بر سر
دو شقه میکند هر کافری را
بنازم مازرون و ببرهایش
نفس برد شغال داعشی را
تقدیم ب مدفعان حرم خدابیامرزتشون اسمانی شدنشون تبریک ب خودشونو خانواده محترمشون

همیشه وقتی از حجاب وحیا حرف میزنیم از خانم ها میگیم ...

از چادری ها میگیم....

اما امروزمیخوام بگم...

سلامتی هر پسری که ریش داره وبهش میگن پاچه بزی و خم به ابرو نمیاره...

سلامتی اونیکه پاتوقش مزار شهداس نه باشگاه کامبیز بدنساز...

سلامتی کسی که جای پرورش اندام وتزریق بازو پرورش ایمان میکنه وخودسازی...

سلامتی پسری که سَرشو خم میکنه تا سنگ فرش خیابونا ،

نه رودروی ناموس مردم....

سلامتی هرچی پسره که بلوز آستین بلند میپوشه و شلوار کتون

نه لباس های تنگ وشلوار جاستین...

سلامتی اونی که نه مدونا میشناسه نه شکیرا والیزابت تیلور ...

دختر رویاهاشم سلنا گومز نیست...

سلامتی اون مردی که وقتی تو تاکسی میبینه دوتا خانم نشسته نمی ره وسطشون بشینه...

سلامتی اون پسری که بلده مکبر باشه و نماز اول وقتش حجته...

سلامتی اون پسری که تظاهرات وراهپیمایی رفتنش عین نماز اول وقت میمونه براش........

سلامتی اون پسری که جای نود شب زود میخوابه تا صبح نمازش قضا نره...

سلامتی هرکی که پیشش،روبروش ،کنار دستش

تو کلاس با امنیت میشینی وانگارنه انگار کنارش دختر نشسته...

سلامتی اون پسری که بعد امتحان نمیره پیش همکلاسی های مونث وبگو بخند رابندازه

به بهانه ی امتحان...

سلامتی اون پسری که حاضره دخترا بهش بگن مَریضو اون وا نده...

سلامتی آقا پسری که وقتی تو ماشینش صدای ضبطش وبلند میکنه نوای کربلا کربلا میاد..

سلامتی اون آقایی که ظهر تو دانشگاه پشت کفشا
[ادامه...]

روزتون مبارک مادران گل سرزمینم

خداپشت وپناه این دوعزیز

دختراست دیگر........دلش نمیخواد پدربرود..........شاید برگشتی درکارنباش

معلم پایه تخته نوشت یک با یک برابر است
یکی از دانش اموزان بلند شد و گفت اقا یک با یک برابر نیست
معلم بهش بر خورد و گفت بیا پایه تخته و ثابت کن یک با یک برابر نیست اگر ثابت نکنی تنبیه میشی
پسر کوچک امد پایه تخته گفت اقا من هشت سالمه و علی هم هشت سالشه اما شب وقتی که پدر علی میاد خونه با علی بازی میکنه اما وقتی پدر من میاد خونه منو کتک میزنه
چرا علی بعد از مدرسه میره تو کوچه بازی میکنه اما من باید برم ترازومو بردارم سر پل کار کنم
محسن هم هشت سالشه چرا هر شب از خونه محسن بوی برنج میاد اما من بیشتر شبها گرسنه میخوابیم
شایان مثل من هشت سالشه چرا اون هر سه ماه یک بار کفش میخره اما من یک کفشو باید سه سال بپوشم
حمید مثل من هشت سالشه چرا اون همش با مادرش میره پارک بازی میکنه اما من باید پاهای مادر مریضم رو ماساژ بدم
معلم اشکهایش را پاک کرد و روی تخته نوشت یک با یک برابر نیست.