آه جز آینه ای کهنه مرا همدم نیست
پیش چشمان خودت اشک بریزی کم نیست

یک خود آزاری زیباست که من تنهایم
لذتی هست در این زخم که در مرهم نیست

اشتیاقی به گشوده شدن این گره نیست
ور نه تنهایی من که گره اش محکم نیست

من از این فاصله ها هیچ ندارم گله ای
هر چه تقدیر نوشتست بیفتد غم نیست

لذتی نیست اگر درد نباشد جانم
هیچ شوری بهتر از شور پس از ماتم نیست

بی سبب درد که هم قافیه با مرد نشد
آدم بی غم و بی درد بدان آدم نیست

تو نبین ساکت و ارام نشستم کنجی
درد نا گفته زیاد است ولی محرم نیست

در این دریا چه میجویند ماهی های سرگردان
مرا آزاد میخواهی ؟ به تنگ خویش برگردان

مرا از خود رها کردی و بال پر زدن دادی
اگر این است آزادی مرا بی بال و پر گردان

دعای زنده ماندن چیست وقتی عشق با ما نیست
خداوندا دعای دوستان را بی اثر گردان

به جای اینکه هیزم بر اجاقی تازه بگذاری
همین خاکستر افسرده را زیر و رو گردان

من از سرمایه عالم همین یک قلب را دارم
اگر چیز دگر مانده است ، آن را هم هدر گردان

در این دوزخ به جز تردید راهی تا حقیقت نیست
مرا در آتش تردیدهایم شعله ور گردان

آئینه وقتی که مرا می‌دید
حکم طلاق خنده‌ام میداد
خطو خطوط چین چشمانم
تعبر عمر کنده‌ام میداد
دارم رصدها می‌کنم خود را
خیره بدون خنده، بی‌کینه
ای کاش می‌دیدم فقط یکبار
تصویر لبخندم در آئینه
دارم دوباره در خیالاتم
گیسوی خود را ساده می‌بافم
یا شانه‌ای برداشتم هر صبح
سر میزنم بر موی نا صافم
رفتم، ولی بی‌ حرف تکراری
من خوب میدانم که یک روزی
خواهی شکست آئینه وقتی که
از ترس و وجدان درد می‌سوزی

سالهاست که با قلم تو می‌نویسم
یانه!
سالهاست که با دستان من می‌نویسی
آزادیم را می‌خواهم
هاااای "احساس بارن"
قلمم را پس بده
تو هیزمش خواهی کرد
می‌خواهم قلمم را
آخرین "چوبه‌ی ریل" کنم
شاید
امیدی باشد
برای نجات
تو چه میدانی
که هر انجامی
چه فرجامی خواهد داشت؟

آسمان همیشه ابریست
دل من غمگینه غمگین
قطره آبی می چکد از بام خانه
دل من کاسه آبی
زیر آن قطره باران
جمع می کند گریه های آسمان را
آسمان همیشه ابریست
ابرها خاطره دارند
عشق را در درون خود می سپارند
عشق من کاسه آبی است
کاسه ای خالیه خالی
گر ببارد آسمان قطره آبی
می گذارم کاسه ام را زیر باران
آسمان همیشه ابریست
آسمان گریه هایش راز تنهاییست
کشف رازش با رهایی است
آسمان گریه هایش جاریه جاریست
آری کشف رازش با رهایی است
آسمان همیشه ابریست
دل من جاریه جاریست
گریه هایم می چکد بر کاغذ مشق
آری تنهایه تنهام
در دلم رازی نهفته
کشف رازم با رهایی است
گریه هایم می چکد بر کاغذ مشق
آسمان دل من همیشه ابریست

آسمان ابری ست و خورشید غایب
ابر غمگین است و ماه تاریک
شمع ها سوخته چشم ها گریان
عاقبت کارما…
ما گریزان
گریزان از خود از دیگران
دلمان گرفته از دیگران
تنهاییمان با خودمان
آرزویمان شادی
مرگمان به تنهایی
چاره یمان چیست؟
سوختن و ساختن
ساختن و سوختن
دلمان گرفته از خودمان از دیگران
راهی به فرا سوی زمان و مکان …
کسی ما را نمی خواهد برای خودمان
چاره یمان چیست در این زندان…؟
زندانیم ،زندانی تن
گمراهم در غم
غمم دنیاست غمم دریاست
غمم مرگ آرزوها و انسان هاست
حقیقت سوخت،صداقت مرد
نیرنگ آمد ،دورنگی زاده شد
آدمیت مرد ،ظلم برپا شد
ذهنمان تهی ،قلبمان از سنگ
خندیمان از روی نیرنگ ،نیرنگمان چند رنگ
چاریمان چیست جز قبول این نیزنگ !

♚اینجا مجازییست ..........♚

♕ نه من تورا ☜میشناسم نه تو منو♛

♣️نه تو☜ آنقدر خوبی که من دوست دارم نه من آنقدر بدم که تو فکر میکنی ♧

⇦اینجا قدرت♔ دست یکی نیس
همه میتونن لات باشن همه میتونن شاه باشن ...⇨

اینجا ...
♣️فقط【LIKE】 ارزش داره فکر نکن کسی تو را واسه خودت میخواد........
لایک =لایک......... نکنی⇦⇦ بلاک


✘اینجا خیلیا حرف از rell♥️ با یه نفر میزنن اما .......با صد نفر تو pv دارن لاس میزنن✘


اینجا◁اخر عشق Empty room ...

اینجا...
↭همه میخوان تو چشم باشن نقش بازی میکنند↭


اینجا دنیای شکست خورد هاست ※(disslove)※
اینجا
♤عاشقتم,دوست دارم ,عزیزم ......بی ارزش و بی معناست ♠️




اینجا فقط ⇦مجازسیت یه دنیای بی ارزش پس ......

لطفأ موقع ورود نقاب خود را برداريد...

به دریا شکوه بردم از شب دشت ... وز این عمرى که تلخ تلخ بگذشت ... به هر موجى که مى گفتم غم خویش ... سرى مى زد به سنگ و باز مى گشت

واژه ها میچکد روی کاغذ...

چقدر شعر دارد این خودکار!!

دست هایم جوهری میشود.

باید بروم و تن سرد انگشتانم را بشویم ؛

و این همه فکر را پهن کنم روی بند رخت...

تا خشک شود این همه بغض... تا پاک شود اینهمه درد...

باید بروم خودکارم را عوض کنم...

چقدر واژه دارد...چقدر جوهر پس میدهد!!

نعمت روی زمین قسمت پر رویان است
خون دل می خورد آن کس که حیایی دارد...